[Pyriel]

- Panie ze wsi pozostały jedynie zgliszcza.- Łucznik, który wbiegł do namiotu był wyraźnie zmęczony a jego strój znaczyły plamy krwi. Jedna z takich plam zakryła herb na ramieniu. Złoty niegdyś gryf teraz zalany krwią, to na nim Gehrard. – Pojmaliśmy dwudziestu wieśniaków…
- Jak to pojmaliście? – Wstał przebywający w namiocie kapłan. Mercen od zawsze towarzyszył Gerardowi był jego osobistym spowiednikiem i doradcą. - Czy nie wysłaliśmy was po to byście zakupili paszę dla koni, co ma znaczyć krew na twym mundurze? Reprezentujecie Imperium… - Uciszyła go podniesiona ręka Gerharda. Wzrok łucznika natychmiast skierował się na dowódcę.
- Spokojnie Merc, co się tam stało. Tylko spokojnie i nie pomiń niczego składasz w końcu raport swemu dowódcy. – Mówiąc to nadal spoglądał na zalany krwią tors gryfa, coś go niepokoiło nie wiedział jednak co.
- Panie, zbliżaliśmy się do wioski i zobaczyliśmy dym. Gdy tylko wyszliśmy z lasu naszym oczom ukazał się straszny widok. Wszystkie chaty były zniszczone a między zgliszczami zmasakrowane ciała ich mieszkańców. To było straszne coś rozerwało ich na strzępy … dzieci.
Łucznik zaczął szlochać, choć starał się opanować nie był w stanie tego uczynić. Na rozkaz kapłana kazano go wyprowadzić, do namioty wszedł dowodzący zwiadem rycerz.
- Przepraszam panie jednak prowadzenie jeńców mnie spowolniło, wysłałem tego młodzika by poinformował Cię, co zaszło widzę jednak, że nie wybrałem najlepiej. Wybaczcie mu jest młody pierwszy raz widział okropieństwa wojny.
- Wojny – Mercen wstał i stanął przed rycerzem. Gdyby nie powaga sytuacji można by scenę uznać za komiczną. Wielki rycerz ze spuszczoną głową wysłuchiwał o połowę niższego starca potakując jak dziecko strofowane przez matkę. – W naszym państwie panuje pokój, granice są ustalone nikt ich nie naruszy, to my zwyciężyliśmy!
- Uspokój się przyjacielu, a Ty opowiadaj, co się stało w wiosce. Wiemy, że gdy do niej dotarliście stała w zgliszczach ustaliliście dlaczego?
- Nie, jeszcze nie panie. Posłałem tam Liamę i kilku moich ludzi może coś znajdą. Co do wydarzeń wiosce, posłałem kilku ludzi przodem na szpicę gdy tylko dotarli do dawnej granicy wioski zaatakowali ich chłopi. Gdyby nie szybka reakcja kawalerzystów nie uszliby z życiem. Nazywali nas mordercami rzucali puste groźby niczego innego od nich nie usłyszałem. To, co przeżyli było straszne te zmasakrowane ciała… - Przerwał na chwilę by odepchnąć widok rozszarpanych dzieci – Wśród ocalałych jest także przywódca wioski kazałem go tu przyprowadzić, on jednak się opiera a ja nie chciałem jeszcze bardziej wystraszyć chłopów.
- Zabiliście jakichś, ten młody łuczkik był zakrwawiony? – Gerharda nadal prześladował widok zakrwawionego gryfa.
- Nie Panie zanim dotarliśmy do wioski znaleźliśmy dziecko, już nieżywo od jednak je chwycił i chciał zanieść Archaniołom.
- Panie przepraszam za mą słabość – Do namiotu wejrzał młody łucznik, teraz twarz jego była opanowana i spokojna, oczy jednak zdradzały wszystko. Zapewne dostało mu się od dowódcy pomyślał sobie Gerhard – Przyprowadziłem przywódcę wioski.
- Wprowadź – Mercen rozsiadł się na krześle przybierając minę duchownego, taka jakiej chłopi zawsze się obawiali.