[Vozu]

[Znowu nieco beletrystyki, ale to w sumie ostatnia misja, więc pozwoliłem sobie nieco powariować ]

Po kilkunastu dniach od przełamania linii obrony przymierza ludzi i krasnoludów, zwiadowcy nieumarłych odnaleźli kryjówkę Sturmira; ukrył się on w Sagerheim, potężnej krasnoludzkiej twierdzy, uznawanej za niezdobytą, położonej na południe od kopalni Ithoral. terenem działań jest wielkie górskie jezioro, wyspy na nim oraz jego brzegi.
Nieumarli wyruszyli z nekropolii Anhers, położonej na południe od nadbrzeżnego elfickiego miasta Hotan. Na południowy-zachód od siedziby nieumarłych znajdowało się kolejne elfie miasto, Vidyburg.
Na niewielkiej wysepce na północny-zachód od Hotan barbarzyńcy założyli osadę Malache. Nieopodal tej osady, na stałym lądzie, mieściło się warowne Miasto Kishin, krasnoludzka posiadłość. Na zachód od tej warowni, za łańcuchem górskim, znajdowały się dwie kolejne fortece, połączone dogodnym traktem biegnącym przez oddzielającą je przełęcz. Były to Fort Bonal i Ibsen. Działania Klanów były koordynowane z twierdzy Donarsheim (stolica) ukrytej głęboko wśród zachodnich szczytów górskich. Nad wodami zatoki górowało Miasto Fergal, zlokalizowane na niewielkiej wysepce na zachód od cypla na którym mieściło się samo Sagerheim.
Najwyższy Król wybrał sobie doskonałą kryjówkę: potężna forteca skryta na cyplu pośrodku wielkiego jeziora i wśród labiryntu wąskich górskich przełęczy i zdradliwych przejść, chronionych przez liczne zastępy krasnoludów i gigantów, nie bez przyczyny była uważana za niezdobytą.
Jednak nieumarli, z samej swej natury „niemożliwi”, nie znali przeszkód niezdobytych. Nie powstrzymały ich wojska, nie powstrzymały zamiecie ani niebezpieczne góry. Sam Sturmir Gromowładny i jego gwardia złożona z najwybitniejszych wojowników Klanów nie mogły przeciwstawić się pozbawionym emocji, metodycznym rzeźnikom. Hordy wyrąbały sobie drogę do głowy Króla, zostawiając za sobą nieprzeliczone zwłoki, porażka nie wchodziła w grę. Gdy zwycięstwo nieumarłych było już nieomal przypieczętowane, Sturmir zarządził odwrót w głąb zamku. Wojska Mortis zdobywały komnatę za komnatą, aż ostatni krasnolud z gwardii Najwyższego Króla padł pod naporem ciosów . Król został otoczony w swej prywatnej komnacie, sercu twierdzy. Nadszedł czas zapłaty.
Śmierć Gromowładnego była szybka, lecz ci, którzy weszli później do splądrowanej twierdzy zastali tam makabryczny widok: na posadzce przed tronem leżała krwawa masa, ciało Sturmira posiekane na strzępy. Jedyne co pozwalało zidentyfikować zwłoki, to splamiona posoką korona Najwyższego Króla Klanów, spoczywająca obok żałosnych resztek władcy.
Potęgą Górskich Klanów została złamana raz na zawsze, a Mortis dopełniła swej zemsty.

[Vozu]

Odprawa
„Po kilkunastu dniach siedziba krasnoludzkiego króla Sturmira została odkryta przez nieumarłych zwiadowców. Przebywał on w niezdobytej górskiej fortecy na południe od kopalni Ithoral. Mortis została niemal pomszczona a jej Nieumarłe Hordy zamierzały spełnić zadanie, wydające się niemal nie do spełnienia: zniszczyć sędziwego krasnoludzkiego monarchę w jego potężniej twierdzy.”

Po misji
„Król Sturmir wycofał się do swej komnaty i tam był już zdany na łaskę i niełaskę Nieumarłych Hord. Nadszedł czas zapłaty, złowieszczy cień Mortis zasnuł niebo, a jej potworni wysłannicy zabili członków osobistej gwardii Króla i wtargnęli do królewskiej komnaty.”