Znalezionych wyników: 8

Osobiście darzę Heroes 4 sporą dozą uczucia, dlatego całym sercem empatyzuję z sentymentem, jaki inni gracze mogą doń przejawiać (ach te historie, ach muzyka, ach...), ale z drugiej strony, mając jeszcze w pamięci wspomnienia o przebytej kampanii Nieumarłych i pewnej potyczki wieloosobowej, nie mogę obojętnie przejść obok faktu, że na poziomie rozgrywki i balansu gra zaprojektowana jest bardzo miernie. Bo jak inaczej wytłumaczyć fakt, że podczas kampanii gracz jest wręcz zmuszony do wyeliminowania gracza komputerowego, a potem ponad miesiąc czasu gry, biegać po mapie tylko dlatego, że musi odwiedzić jakieś punkty strategiczne? Panowie, jako że zawsze nastawiam się, że mój rozmówca jest człowiekiem inteligentnym, jestem pod wrażeniem, że dawno nie graliście w czwórkę, inaczej wiedzieliście, że mimo tych nostalgicznych wrażeń, miała też bardzo poważne i wręcz psujące przyjemność z gry wady. Polecam odświeżenie sobie tego tytułu. Ufam, że będzie to dość pouczające, jak było dla mnie.

I bądźmy poważni, w Disciples zagrasz 3 razy i 3 razy będziesz miał inny wynik. Równać stopień prawdopodobieństwa tej serii do Heroesów to z całym szacunkiem absurd.

No to ja mam dla was newsa. Disciples III Reincarnation (czyli wersja "Rebirth") jest do kupienia i aktywowania za pośrednictwem steama na muve.pl za 30 złociszy, czyli tyle ile w sumie zawsze chciałem za nią dać.

http://www.youtube.com/watch?v=GI6CfKcMhjY

Jedna piosenka, dwa światy.
Kocham ich.

Dzięki wielkie za radę

Już byłem skłonny sobie sprezentować, bo mimo wszystkich negatywów to aż mnie korci, żeby samemu zobaczyć jak "złe" to jest. Ale w razie czego jak wyjdzie ta Reinkarnacja, to i tak taniej tego nie dostanę przez najbliższy rok, albo w ogóle. Ponadto te poprawki mają być jakoś darmowo udostępniane przez steama, nie?

A ja mam taką zagwozdkę: Czy na naszą "Platynowa edycja" (Podstawka i Hordy w jednym) opłaca się wydać grosza w wysokości 30 złotych?

Ostatnio gram w dość ciekawy tytuł, który powinien spodobać się fanom gier strategiczno-ekonomicznych i fantasy.

Jest to strategia czasu rzeczywistego, w której najmujemy "Herosów" i kierujemy losami ich i królestwa operując Pieniądzem. Wyznaczając nagrody za określone zadania skłaniamy bohaterów do eksploracji, walki z potworami i obrony budynków, przy okazji dając im możliwość nabrania doświadczenia. Pomysł ten czyni rozgrywkę bardzo oryginalną i wciągającą, a poziom trudności misji nie daje graczowi ani chwili odpoczynku.

Początkowe intro nabierze dla gracza sensu już po zapoznaniu się z rozgrywką, ale jest pierwszym sygnałem, że Majesty nie bierze siebie ani trochę poważnie

Jest po prostu przesycona humorem i każdą bajkowo-fantastyczną konwencję okrasza swoistym komentarzem. Najlepiej słychać to przy wypowiedziach Doradcy, starego wyjadacza, który nie popuści żadnej okazji do drwin. Wersja w naszej rodzimej mowie zachowuje oryginalny charakter, a wyżej wspomnianego Doradcy, któremu głosu użyczył Włodzimierz Bednarski, słucha się z wypiekami na twarzy

Grafika to solidnie wykonane, kolorowe trzyde, które dodatkowo podkreśla bajkowość gry.

Ci których gryzą detale związane z ciągłością fabularną mogą spać spokojnie. Druga część serii przedstawia zupełnie nową sagę, z każdą misją przedstawiając nowe wyzwania tytułowego regenta fantastycznego królestwa, a każde będące osobnym, zamkniętym rozdziałem.

Niedawno postanowiłem skończyć kampanię w podstawce, którą pożyczyła mi przyjaciółka, a potem myślę dokupić sobie dodatki. Można też zagrać sobie w towarzystwie, ale to już jazda na wyższym poziomie, od tej przyjaciółki dostaliśmy z bratem po dupach aż się kurzyło. Cała antologia w Mediamarcie tylko 35 złociszy. A warto.

- Jestem stary i nie jestem już taki cierpliwy jak kiedyś. Czy teraz opowiesz mi swą historie wędrowcze?
Przybysz zwymiotował. Posoka cieknąca z jego ust była niewątpliwie na wpół przetrawionym posiłkiem. Obcy złapał ręką podbrzusza pochylając się i dokończył dzieła zalania ziemi wymiocinami.
- Pijany? - powiedział do siebie starzec. Nie wydawał się przestraszony, a nawet zdziwiony. Wielu gości tego sortu wałęsało się o tej porze tu i tam.
- Ugh... - zabełkotał biedaczyna - ja.. jestem... normalnym... yyy...
- Nie jesteś normalny, a już na pewno trzeźwy... przynajmniej na razie
Wielkie, nieprzytomne oczy spojrzały z roztargnieniem na starca.
- Ahhhh... to przez tę cholerną wiwernę, ich trucizna tak na mnie działa. - powiedział, pociągając nosem mężczyzna.
- Moja rodzina (smark) znana jest z poskramiania i ujeżdżania wiwern.
- Pozwól, że Ci przerwę, mówisz o tych przerośniętych, latających jaszczurkach, które czasami umierają od trucizny swoich własnych wydzielin? - spytał strażnik, jak gdyby pytał o całkowicie trywialny szczegół.
- Tak, (smark) zabójczo jadowite bestie, ale o dziwo łatwe w tresurze i sympatyczne względem wszystkiego co nie zginie w ciągu paru minut obcowania z nimi. - młodzieniec potwierdził całkowicie trywialny szczegół.
- W każdym razie, przez pokolenia, członkowie naszej rodziny uodpornili się do pewnego stopnia na truciznę tych stworzeń, ale kto zbliża się do nich bez specjalnego zabezpieczenia, kim by nie był, sam prosi się o zgubę. - podkreślił rzeczowym tonem, trzęsąc się, specjalista od spraw BHP wiwern. Nawet w ciemności było widać, że nie nosił żadnego specjalnego zabezpieczenia.
- Nie mogę powiedzieć, że mnie bardzo zaintrygowałeś, ale może zechcesz uczynić swoją opowieść trochę bardziej spójną? - zachęcił głos, który do tej pory nie zmienił ani razu barwy ani tonu, jakby nic już nie mogło go zadziwić. "Co Cię obchodzi kim jestem ty stary, spróchniały cie..." - nim ta myśl ukształtowała się do końca w głowie przybysza, ten zdążył poczuć na swojej twarzy zimny wzrok kontrastujący z niewzruszonym głosem strażnika.
- Możemy wrócić do grożenia mieczem, zuchwalcze.
- Wybaczcie, ale po co ta cała szopka? Wszelkie formalności i dokumenty miał załatwić i dostarczyć mój poseł wysłany przed trzema dniami.
- Każdy musi opowiedzieć się przede mną osobiście, zanim postawi stopę w tym Mieście - odburknął stary.
- Ehhhh... Więcej biedy niż pożytku napytasz sobie Panie z takiego utrudniania ludziom życia. Ale niech wam będzie. Nazywam się Hanzi Rahedgard XV i zajmuję się budowaniem mostów.
- A dlaczegóż to członek słynnego rodu hodowców wiwern i to ten którego przezywają "Czerwonym Smokiem" miałby trudzić się budowlanką w Moim Mieście? - Na dźwięk znajomego tytułu i przypływem wspomnień łączących się z nim Hanzi drgnął wyraźniej.
- Pewne wydarzenia skłoniły mnie do obrania tej drogi. Nie żałuję tego, że zamiast latać na walącym zgniłym truchłem gadzie, ważę na szali życie innych ludzi, wysyłam ich na chwałę, albo na śmierć, łączę, dzielę, tworzę i niszczę, na przekór siłom natury, ludzi i bogów. Takie jest teraz moje przeznaczenie, jak i każdego Mistrza Mostów. - mówiąc to, przybysz stanął bliżej światła latarni. Wzrostem i posturą nie różnił się od przeciętnego dorosłego człowieka. Nosił szarą, wypłowiałą marynarkę. Szyję miał ukrytą w długim szalu ubrudzonym plamami wymiocin. Jego długie, szatynowe włosy nosiły ślady postępującej siwizny, a białe tęczówki oczu były całe skąpane we krwi.

Cisza trwała przez około minutę
- Starcze, słuchasz mnie w ogóle?
- Co? Chyba się zdrzemnąłem... a idź do diabła, zaczynasz mnie nudzić. Jestem już stary i nie tak cierpliwy jak kiedyś...

Mężczyzna, zwany w pewnych stronach smokiem zataczał się jeszcze lekko odchodząc w głąb miasta. Starzec, ciągle tkwiący w tej samej pozycji od zeszłej nocy, a prawdopodobnie także wielu poprzednich, jedynie lekkim drżeniem powiek i błyszczeniem bystrych oczu zdradzał oznaki przemyśleń: "Mosty... nikt tu od paruset lat nie wpadł na takie szaleństwo. Mana - Dar bogów, jaki tkwi w każdym pojedynczym lądzie i wyspie jest jak kłąb wybuchowej energii. Apostołowie tłuką się nawzajem o każdy, nawet najmniejszy kawałek, a gdyby tak je połączyć... czy to klucz do potęgi, czy do zguby?"

W tym samym czasie aspirujący Mistrz Mostów myślał sobie "Każdy nowy ląd to pokłady magii na wagę kopalni złota taaaak? Będę bogaty...APSIK". Myśli o łatwym sukcesie, nowych możliwościach i interesach prawie odwróciły jego uwagę od głośnego łopotania skrzydeł, których dźwięk z każdą chwilą stawał się donośniejszy. Hanzi uniósł głowę do góry i zobaczył coś co przypominało wielkiego, zniekształconego nietoperza. Na widok swojego pana stwór zaskrzeczał cicho, powodując jednocześnie, że dur zatrutego powietrza zleciał na ziemię. Pod brukiem ustało wszelkie życie na głębokość 3 metrów. Obiekt tego szczególnego afektu zasłonił twarz rękawem i z trudem powstrzymał falę konwulsji, po czym ryknął głośno "KRAAASSSS!" Wiwerna przestała zataczać koło i zawarczała gardłowo, na co młodzieniec ponowił rozkaz "KRAS UX!". Jaszczur uderzył dwa razy swoimi błonami, unosząc się wysoko w powietrze, po czym odleciał z głośnym, skrzekliwym sykiem. Ciszę jaka nastała przerwał paskudny kaszel, charknięcie i splunięcie.
-Twoja taka sama... - rzucił za potworem znawca Starej Gadziej Mowy.